(1) San Jose en El Arenal

Het is al donker als we na een lange vlucht van 11,5 uur landen op het vliegveld van San Jose de hoofdstad van Costa Rica. En als we na een uurtje in de rij een Visa stempel in ons Paspoort hebben gekregen, kunnen we onze bagage en huurauto ophalen, waarmee we naar ons huisje in een buitenwijk van San Jose rijden.

Als we 's morgens om 7 uur al aan het ontbijt zitten hebben we pas echt het vakantie gevoel: Tropische omgeving, Tropische dieren geluiden en een Tropisch ontbijtje met vers fruit en gebakken eitjes met Gallo Pinto (Rijst met bruine bonen) maar gelukkig voor Carla hebben ze ook brood.
Nadat we eerst wat Costa Ricaans geld (Colones) hebben gehaald en de Locale Markt hebben bezocht...

...gaan op pad naar het Centrum van San Jose, ondanks het zaterdagmorgen vroeg is, staat het al goed vast in het verkeer en is er bijna geen parkeerplek meer te vinden. Het is een gezellige stad, met veel winkelstraten markten en straat verkopers.

Op zondag morgen verlaten we de grote stad en gaan op weg naar El Arenal ondanks het maar 135 km is doen we er door de kronkelendeberg weggetjes toch meer dan 3 uur over.

Onderweg komen we langs de El Paso Vulkaan, maar omdat deze de laatste tijd gevaarlijk rookt, is het park gesloten. Als we later bij een waterval stoppen merken we dat onze voorwielen ook zijn gaan roken (iets te fanatiek geremd zeker, even wennen)

 We hebben een leuk huisje (elk huisje heeft z'n eigen bananen boom) in La Fortuna met uitzicht op de Actieve Arenal Vulkaan.

Er zijn hier diverse warmwaterbronnen in de omgeving, wij nemen een warm bad in de rivier (het water is een graadje of 35)

(2) De Parken van Caño Negro en Rincon de la Vieja en de badplaats Samara

Toen we na 3 uur stuiterend over onverharde wegen de boerderij op rijden worden we verwelkomt door 10 uitbundige honden.

We verblijven hier 2 nachten om in de buurt 2 parken te bezoeken. We maken kennis met de aller aardigste Ernesto en Leslie. We zijn de enige gasten, en krijgen direct een rondleiding waar zij enthousiast vertellen over al hun dieren, bomen, planten en hun jungle. Helemaal zelfvoorzienend, dat was hun droom waar ze een paar jaar geleden mee zijn begonnen, en dat dragen ze via schoolprogramma's ook uit aan kinderen en studenten, die ze uitnodigen. We komen er later achter dat alle honden straathonden waren die ze in de loop der tijd hebben opgevangen. Ja die 2 zijn goed bezig (met de natuur). Ze hebben hier geen zwembad maar wel een rivier om even lekker af te koelen, net als de honden

's avonds eten we met z'n vieren een (uiteraard uit eigen tuin) Costa Ricaanse maaltijd

Het huisje hebben ze ook zelf gemaakt, met tuindouche en geen glas maar alleen horren.

's Morgens heel vroeg worden we gewekt door de brulapen die een paar bomen verder wonen hun naam eer aan doen.

Vandaag bezoeken we het Natuurreservaat CaNo Negro. Ze hebben voor ons een privé rondvaart geregeld met een gids die goed Engels spreekt. Niet dat we alles onthouden hebben wat ze vertelde hoor, maar zonder gids hadden was ons denk geen beest opgevallen.

Op de terug weg lunchen we bij een apart restaurant. Het lijkt wel een dierentuin, er loopt een grote buffel door de zaak (waar de bezoekers een rondje op kunnen rijden, maar daar doen wij niet aan mee) en hij houdt 20 grote krokodillen in z'n vijver.

Na nog een gezellige avond met z'n vieren nemen we de volgende morgen afscheid van Ernesto en  Leslie (en de honden) ....

...En maken een wandeling door het National Park Rincon de la Vieja

En rijden dan door naar Samara een gezellige badplaats aan de kust van de Grote Oceaan. Ook hier verblijven we 2 nachten

's morgens vroeg zitten we in de schaduw onder de palmbomen van het strand, het is voor het eerst helemaal onbewolkt en 30 graden.

We dachten rustig te zitten, maar een uurtje later zijn alle schaduwplekken van het strand bezet 😅. Het is namelijk "Holy Week", een Katholieke feestweek, en dan is iedereen vrij (dat is nog eens wat anders dan onze 1e en 2e Paasdag).

Ondanks de schaduw, en smeren zijn we toch goed verbrand vandaag. Morgen voorspellen ze 37 graden, iets TE warm, maar dan vertrekken wij naar Monteverde waar ze beloven dat het veel koeler is.

(3) Monteverde Cloud Forrest en Uvita

We zijn nu al een week in Costa Rica maar hebben in echt nog geen Toekan gezien, alleen op de ansicht kaarten hier. We gaan op weg naar Monteverde, dat bekend is om z'n nevelwoud (cloud Forrest). Ook hier worden we hartelijk ontvangen, door Randall de eigenaar van de B&B en vogel kenner. Hij geeft hij ons uitleg over de dingen die we kunnen zien en doen. En hij verteld dat de Toekan hier elke dag bij schemering wel te zien is, en wijst ons de favoriete fruitbomen van de Toekan. Nou we hebben goede hoop hem hier te zien. Naast ons zit een Japans stel, echte vogelaars blijkt, want 's morgens om half zes, zien we hem al patrouilleren tussen de fruitbomen met een Fototoestel met MEGA Telelens. Als we rustig aan ons ontbijt zitten is het raak, wij met onze simpele 200mm zoomlens zien niets, maar onze Japanse buren (die eten met foto toestel in de aanslag) zien ineens de Toekan en tonen ons met trots hun scherp geschoten foto's, hij zit verstopt in een boom ver weg.

Vanmorgen maken we een mooie wandeling door het Nevelwoud. We zijn al in de buurt, want onderweg moeten we ondanks het een strak blauwe lucht is soms de ruitenwisser aanzetten.

Met de wandeling via "Hanging bridges" loop je soms boven of tussen de bomen. Een mooi stukje natuur.

's middags bekijken we het Nevelwoud nogmaals maar dan in vogelvlucht, of te wel met een kabelbaan (Zipline, Canopy). Eerst harnas aan en met een busje de berg op, en dan kan de afdaling beginnen. Sjaak krijgt als enige van de groep een extra harnas (?) Heeft dit soms iets met mijn gewicht te maken? maar vriendelijk als de Tico's (=Costaricanen) zijn, ontkennen dit "no, it's for your convenience sir" 😌 . We hebben dikke leren handschoenen aan waarmee je zou kunnen afremmen, door je hand op de kabel te leggen. Maar dat hoeft niet, tenzij je hiervoor instructie krijg van de man die jou opvangt.

Nou instructie hebben we nooit gezien, en als we na 14 afdalingen van boom naar boom (met 14 maal met het gevoel we dat ze ons niet op tijd kunnen stoppen 😅 ) bij de laatste etappe van 1 km aankomen, trekken we een speciaal outfit aan voor de SUPERMAN afdaling.

Hier een kort videootje, die laatste afdaling (bij 1:30) vonden we echt SUPER. Je had echt het gevoel dat je vloog (met een gangetje van 70km/u). En ik ben trots op m'n SUPERWOMAN Carla !

De volgende morgen nemen we afscheid van Randall (hij verontschuldigt zich erg dat hij ons de Toekan niet heeft laten zien. Het komt door de harde wind daar houden ze niet van en verstoppen zich in de bomen). We dalen weer af naar de kust de eerste 35 km is de weg echt heel slecht...

...Het is niet allemaal slecht hoor, want daarna rijden we langs de kust over de "Pan-American Highway" (die loopt door heel (noord+zuid) Amerika). Het is zondag 1e paasdag, we zijn nu 1 nachtje in een Hotel aan het strand van Esterillos Este een kleine rustige kustplaats.

We willen morgen naar National Park Manuel Antonio, maar komen er net achter dat deze altijd op mandag gesloten is (om de dieren in het park ook wat rust te gunnen), balen 😩. We rijden daarom gelijk door naar Uvita.

 daar hebben ze ook een Nationaal Park aan de zee, om even in af te koelen.

T'ís hier wel altijd wel even uitkijken met riviertjes die op zee uitkomen, want daar kunnen krokodillen in zwemmen.

We verblijven hier bij een Frans stel dat sinds begin dit jaar hier een mooi plekje met 5 lodges heeft geopend. Ziet er nog allemaal netjes (bijna westers) uit. Marc de eigenaar verteld dat ook in zijn bomen 's morgens Toekans zitten 😁 we blijven nog hoop houden dat we 'm deze vakantie nog gaan zien...

(4) Los Quetzales NP en de Caribische kust

Om bij de Caribische kust te komen, moeten we een bergketen oversteken die dwars over Costa Rica loopt. Op deze bergketen hebben we een overnachting midden in het  Parque Nacional Los Quetzales in een tent. Het is een mooie route zo door de bergen maar we hebben totaal ander weer (mistig af en toe regen en een stuk kouder)

Van de eigenaar krijgen we een plu en zoeklicht mee (omdat er in de tent geen stroom is)

De tenten zijn op vlonders tegen de berg aan gebouwd en we hebben een mooi uitzicht over het dal.

Naast de tent hebben ze een grappige watervaldouche gemaakt (gelukkig wel met warm water) met grote geblindeerde ramen.

Omdat het regenachtig is doen we geen tour met gids maar verkennen wij zelf een wandeling 

's avonds dineren bij het enige restaurant hier, waar we de keuze hebben uit één menu

Na een frisse nacht schijnt 's morgens weer de zon. En na een Costa Ricaans ontbijt rijden we naar Cahuita aan de Caribische zee. Onderweg even een bakkie doen, de koffie wordt vers aan je tafel gezet. 

Onderweg zien we heel veel bananen plantages. Waar aan alle palmbomen een blauwe plastic zak hangt waar de bananen in groeien, dit is tegen de insecten en ze schijnen hierdoor sneller te groeien.

En onderweg ook heel veel (van die Amerikaanse) vrachtwagens voor de bananentransport van o.a Dole en Chiquitta

Aan de Caribische kust hebben de Costaricanen niet een Spaans maar Jamaicaans uiterlijk, en als we door de dorpjes langs de kust rijden horen we Reggae muziek.

We verblijven 2 nachten in Cahuita en worden welkom geheten door Walter. Hij is 69 en zou de broer van Bob Marley kunnen zijn. Hij leid ons rond door z'n erg mooie tuin en de lagoon die daar doorheen stroomt (alternatief zwembad), en laat tenslotte weten dat we zelf voor ontbijt moeten zorgen, want koken kan ik niet zegt hij lachend. Als je dorst heb pakken jullie zelf maar een biertje of fris het staat koud

De volgende dag maken we een Hike (van 10 km) door het National Park van Cahuita deels langs de kust. Onderweg komen we veel dieren tegen zoals de Luiaards (allemaal slapend hoog in de bomen), kapucijnapen, brulapen en wasberen, maar weer geen Toekans 😭

En onderweg nemen we een lekker duikje in de zee

Hierna gaan we alweer op weg naar ons laatste verblijf in Costa Rica (2 nachten) in Puerto Viejo. Ook een plaats aan de Caribische kust maar dichter bij de Panamese grens. Een leuk huisje in de Jungle.

Als we Marco de eigenaar vertellen over de Toekans die we nu na 2 weken nog steeds niet gezien, verteld ook hij dat er elke dag 2 soorten in z'n tuin zitten. Nou Marco dat verhaal vertelt iedereen maar dat geloven we niet meer... 

Maar nog geen minuut later zien we 3 toekans in de boom boven ons. 

Dit is de kleine Aracari Toekan, verteld Marco de grote zullen jullie morgen ochtend vroeg zien, en horen. En inderdaad 's morgens zien we hem hoog in de boom naast ons huisje. 

Vandaag gaan we snorkelen bij Punta Uva, het mooiste strandje wat we tot nu toe gezien hebben in Costa Rica. Het is niet echt een mooi koraal rif, maar zien toch wel wat mooie visjes zwemmen.

Tegen de avond leveren we in het dorp onze huurauto in (totaal hebben we 1600km gereden), want morgenochtend worden we om 8 uur opgehaald en vertrekken we naar Panama. 

's avonds lekker Spaans gegeten (keertje wat anders)